Fransisca (58)
Sinds 2000 heeft Francisca al klachten aan haar spieren en pezen. Jarenlang konden haar klachten niet verklaard worden en werd ze in de ‘psychische’ hoek gedrukt..
‘Ik ben Francisca, 58 jaar. Ik werk als gespecialiseerd verpleegkundige in het Niercentrum van het Dijklander Ziekenhuis in Hoorn.’
Klachten
‘Sinds 2000 heb ik klachten aan mijn spieren en pezen. Ik heb vaak pijnklachten en ben te stijf en vaak moe, waardoor ik beperkt ben in mijn activiteiten. Twee jaar voor het ontstaan van de eerste klachten heba ik een galblaasoperatie gehad die met een nabloeding eindigde, waardoor ik op de intensive care terechtkwam.’
Zoektocht
‘Vanwege alle klachten aan mijn pezen en spieren belandde ik vaak bij een fysiotherapeut. Deze zei herhaaldelijk dat mijn aandoening op schildklierklachten of iets reumatisch leek. Ik ben bij drie verschillende reumatologen geweest, maar ook zij konden niets vinden. Ook heb ik in het alternatieve circuit rondgedwaald, maar dat leverde allemaal niets op.’
Ergste moment
‘Het ergste moment deed zich voor bij de tweede reumatoloog waar ik kwam, in het Jan van Bremen Instituut. Deze zei: ‘Mevrouw, u mankeert niks, het is psychisch.’ Dat baseerde hij op het feit dat ik moest huilen. Maar ik was emotioneel omdat ik mijn zoektocht zat was. Ik ben vroeger in behandeling bij de GGZ geweest omdat mijn moeder haar leven heeft beëindigd. Door haar aandoening kreeg ik als kind ook meteen een stempel en hij concludeerde vrijwel direct dat ik ‘onverwerkt verdriet’ had.
Dat is het enge: artsen trekken soms in een paar minuten een conclusie en gaan af op wat ze in dat veel te korte consult lezen. Zijn advies was om te gaan praten met hun psycholoog. Hij was overigens niet de enige die mij het stempel ’psychisch’ gaf.’
Hoe gaat het nu?
‘Na het starten met de medicatie voor de schildklier is het ongeveer een jaar beter gegaan, maar mijn lichaam is nog niet in balans. Ik ben aan het zoeken hoe ik hier zo goed mogelijk mee om kan gaan en of er nog verbetering mogelijk is. Ondertussen heb ik alweer diverse consulten gehad, maar helaas heeft het nog geen verbetering opgeleverd. Lichamelijk ga ik achteruit. Maar ik kan nog werken, wat heel fijn is. Gelukkig is de afdeling waar ik werk bereid geweest om mijn werkuren aan te passen.’
Bewustwording
‘Omdat ik ongrijpbare klachten had, ben ik in de ‘psychische’ hoek gedrukt, wat niet terecht is geweest. Ik heb door verbaal tegengas te geven laten merken dat er met mij niet te sollen valt. De endocrinoloog waar ik kwam, en met wie ik heb gewerkt, heb ik gevraagd of hij vindt dat ik een labiele vrouw ben. ‘Dat ben jij zéker niet!’ zei hij. Dat sterkte mij enorm. Verder is mij opgevallen dat er in de gezondheidszorg nog veel te veel van de grenswaarden van bloedonderzoek wordt uitgegaan, terwijl er veel grijze gebieden zijn. Klachten van de patiënt horen altijd het uitgangspunt te zijn en niet de uitkomst van de onderzoeken.’
Info aandoening
De ziekte van Hashimoto is een auto-immuunziekte waarbij de schildklier ontstoken is. Het gevolg daarvan is een op den duur te traag werkende schildklier.
Kenmerken aandoening
• Chronische vermoeidheid.
• Depressie, lusteloos, somber.
• Gewichtstoename, moeilijk afvallen.
• Gewrichtsklachten.
• Haaruitval.
• Kouwelijkheid.
• Lage hartslag, soms onregelmatig.
• Obstipatie.
• Opgezette schildklier (ontsteking).
• Spierkrampen, spierpijn en stijve spieren.
• Slechte concentratie.
• Vitamine B12-tekort.
• Vocht vasthouden.