Celine

Dit alles zorgde ervoor dat het steeds slechter met mij ging. Mijn klachten stapelde zich op en toen ik voor de zoveelste keer bij mijn huisarts zat, en ze mij op een vriendelijke manier probeerde duidelijk te maken dat ik zo langzamerhand maar eens moest gaan accepteren dat er lichamelijk niks met mij aan de hand was, zakte alle moed mij in mijn schoenen. Mijn huisarts verwees mij door naar de GGZ maar omdat de wachttijd van bij de GGZ ongeveer 6 maanden was en ik op dit punt totaal mezelf was verloren, kreeg ik alvast antidepressiva. De antidepressiva zorgde voor veel vervelende bijwerkingen. Na 6 maanden startte ik een groepstherapie en kwam ik bij een psychiater terecht die stelde vast dat ik last had van een burn- out. De psychiater schreef mij andere antidepressiva en slaapmedicatie voor, Mirtazapine en Fluoxetine. In de maanden die volgden werkte ik keihard aan mijn geestelijke gezondheid, maar de klachten bleven. Geluk bij een ongeluk, of toch niet?: Toen ik op een dag met een kopje thee achter de computer zat bij mijn ouders thuis en ik tot mijn verbazing een flinke bult in mijn hals voelde, belde ik de huisarts en kon ik tot mijn verbazing direct komen.

Ik werd onderzocht en moest de volgende dag nog mijn bloed laten onderzoeken en er moest een echo gemaakt worden. Mijn TSH (TSH is een hormoon dat wordt aangemaakt door de hypofyse, een klier in de hersenen) werd geprikt en deze was aanzienlijk verhoogd. Even kreeg ik weer hoop: “Zit het dan toch niet tussen mijn oren, maar iets lager, mijn schildklier?’’. De echo wees uit dat ik een cyste op mijn schildklier had en ook mijn TSH was weer gezakt naar een normale waarde. Niks mis met mijn schildklier vertelde de arts mij. Maar dit alles zorgde wel voor nieuwe ingangen. Ik werd doorverwezen naar een chirurg die mij van deze enorme knellende bult in mijn hals af zou helpen. Ik vertelde haar mijn verhaal en ze besloot om mij door te verwijzen naar een endocrinoloog. De endocrinoloog gaf mij het gevoel dat hij er alles aan zou doen om mij te helpen bij mijn zoektocht. Zo vertelde hij mijn bloed uitgebreid te gaan onderzoeken en als hier niets uit kwam mij door zou verwijzen naar een maag-darm-leverarts. Mijn bloed werd uitgebreid onderzocht en daaruit kwam volgens de arts niets schokkend, behalve wat vitamines die laag waren. Zo was mijn Ferritine (ijzergehalte in mijn bloed) behoorlijk laag en hiervoor kreeg ik dan ook direct een ijzer infuus. Mijn vitamine B12 was aan de lage kant maar volgens de artsen niet laag genoeg om hier iets mee te doen. Ook was mijn Cortisol (ook wel het stresshormoon genoemd) aanzienlijk verhoogd. De arts vertelde mij dat de normale waarde ongeveer tussen de 170-500 zit en de mijne was 1035 en dat dit mogelijk door het gebruik van mijn anticonceptiepil kon komen. Ik ben hierdoor direct gestopt met het gebruik van de pil en ben overgegaan op een koperspiraal. Echter is hierna nooit meer gecheckt of dit daadwerkelijk de oorzaak was. Ook was mijn vitamine D en foliumzuur te laag en was er een verhoogde ontstekingswaarden (CRP) in mijn bloed te zien. De arts vertelde mij via de telefoon dat hij geen ingang meer zag om mij verder te laten onderzoeken en verwees mij terug naar mijn huisarts.

Een paar weken lang had ik de strijd opgegeven en begon ik langzamerhand maar te accepteren dat de klachten bij mij hoorden. Totdat ik via een collega bij Voices for Women terecht kwam.